25-01-2021
Αναδημοσίευση από site αντιπληροφόρησης.
” Αλληλεγγύη σε Δ.και Θ. που διώκονται για την αντικυνηγετική δράση στην Εύβοια
Με αφορμή την προσεχή εκδίκαση της υπόθεσης των ατόμων που αντιστάθηκαν στη δολοφονία μη ανθρώπινων ζώων από κυνηγό στην Εύβοια ήδη δύο χρόνια πριν (βλ. https://parasita.espivblogs.net/2019/03/11/gia-ton-afoplismo-kynigoy-stin-eyvoia/), αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε ξανά την αμέριστη αλληλεγγύη μας στα διωκόμενα άτομα, αλλά και να επισημάνουμε για ακόμη μία φορά ότι σ’ αυτό το ζοφερό κόσμο που κινούμαστε δεν έχουμε άλλη διέξοδο παρά να παλέψουμε εναντίον του με πρόταγμα την ολική απελευθέρωση ανθρώπινων και μη ζώων. Δε θα σταθούμε στα περιστατικά της υπόθεσης αυτής, καθώς σ’ αυτά αναφέρονται αναλυτικά τα ίδια τα διωκόμενα άτομα (βλ. link: https://athens.indymedia.org/post/1609553/). Μας ενδιαφέρει κυρίως να καταδείξουμε την πράξη αντίστασης απέναντι σε ένα κυνηγό, η οποία δεν είναι απλώς δίκαιη, αλλά και επιβεβλημένη.
Παγκοσμίως το κυνήγι αποτελεί μία αποτρόπαια δραστηριότητα, μέσα από την οποία δολοφονούνται καθημερινά αμέτρητα μη ανθρώπινα ζώα. Παρ’ όλα αυτά, τόσο θεσμικά, όσο και, σε μεγάλο βαθμό, κοινωνικά αυτό τείνει να θεωρείται και να ορίζεται ως “άθλημα” και να αντιμετωπίζεται σαν τέτοιο. Ο λόγος είναι πως κατά τη διεξαγωγή του, όπως σε όλα τα αθλήματα, τα άτομα που τα ασκούν αντλούν ευχαρίστηση απ’ αυτό. Δηλαδή οι κυνηγοί ως επί το πλείστον απολαμβάνουν να σκοτώνουν μη ανθρώπινα πλάσματα και γι’ αυτούς αυτή η πράξη είναι παντελώς νομιμοποιημένη ηθικά. Αυτή ακριβώς η νομιμοποίηση εδράζεται στο σπισιμό, δηλαδή στο σύστημα που επιτρέπει να βλέπουμε τα ζώα ως κατώτερα όντα και ως πόρους που μας ανήκουν, που υπάρχουν για εμάς – για να τα τρώμε, να τα εκμεταλλευόμαστε για παραγωγή οικονομικού κέρδους, για “ψυχαγωγία” στο εμπόριο του θεάματος ή στο πλαίσιο κάποιων “αθλημάτων” και πολλά άλλα. Με βάση το σύστημα αυτό τα μη ανθρώπινα ζώα δεν έχουν ανεξάρτητη αξία, αλλά παρουσιάζονται αποκλειστικά και μόνο ως αγαθά που προορίζονται για εμάς ως ανανεώσιμοι πόροι. Έχοντας αυτήν την οπτική για τα ζώα πολλοί καταλήγουν να γίνονται δολοφόνοι αυτών, ενώ αν το κυνήγι μπορεί να θεωρηθεί όντως άθλημα, τότε δε μπορεί παρά να είναι ένα κατεξοχήν άθλημα δολοφόνων.
Πέρα όμως από τη θεσμική επικάλυψη και την κοινωνική νομιμοποίηση του κυνηγιού ως αθλήματος, αυτό υποστηρίζεται επιπλέον και σαν μέσο για την ικανοποίηση των διατροφικών επιθυμιών των ίδιων των κυνηγών, στο πιάτο των οποίων ενίοτε καταλήγουν. Οι ίδιοι υποστηρίζουν πως το κυνήγι αποτελεί έναν “φυσικό” τρόπο εύρεσης τροφής σε αντίθεση με την αγορά πτωμάτων από σούπερ μάρκετ και κρεοπωλεία. Πέρα από το ότι ως επί το πλείστον η διατροφή τους δε βασίζεται αμιγώς στο κυνήγι, ξεχνούν, επίσης, πως τα υπερσύγχρονα όπλα που οι περισσότεροι από αυτούς απροκάλυπτα χρησιμοποιούν προέρχονται από ένα καλοστεκούμενο διεθνές εμπόριο, το οποίο σαφώς στηρίζεται σε ένα τεράστιο εξίσου σύστημα παραγωγής και όλων των απαιτούμενων για την κατασκευή τους μετάλλων. Παρόμοια συνθήκη ισχύει για τον επιπλέον εξοπλισμό που κάποιοι χρησιμοποιούν στο κυνήγι, όπως είναι οι ειδικές κάμερες που ανιχνεύουν την κίνηση των ζώων ακόμα και τη νύχτα και οι συσκευές που μιμούνται ήχους από ζώα με σκοπό την προσέλκυσή τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι ευρέως γνωστό πως οι διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου μπορούν να καλυφθούν πλήρως από μη ζωικά προϊόντα, οπότε είτε με καραμπίνες είτε με τόξα και βέλη ουσιαστικό δίλημμα στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Αυτό που υφίσταται είναι μία προσπάθεια δικαιολόγησης μίας βάναυσης πρακτικής που εφαρμόζεται πάνω στα ζώα για την ευχαρίστηση δίποδων σκουπιδιών με επιχειρήματα που είναι πέρα για πέρα σαθρά.
Ταυτόχρονα, το κυνήγι χρησιμοποιείται και για εμπορικούς σκοπούς μέσα από την πώληση των μη ανθρώπινων ζώων από τους κυνηγούς σε τρίτα άτομα, καθώς και σε δομές καταπίεσης, υποδούλωσης και εκμετάλλευσης ζώων, όπως είναι οι ζωολογικοί κήποι, τα τσίρκο και τα pet-shop, όπου συνήθως πωλούνται ζωντανά αφού έχουν αρπαχτεί από τους ίδιους μέσω του κυνηγιού από το φυσικό τους περιβάλλον. Ομοίως με τα παραπάνω, οι κυνηγοί πιστεύοντας ότι είναι ανώτεροι από τα μη ανθρώπινα ζώα και ότι αυτά τους ανήκουν, συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες τους και αφού τα απαγάγουν τα χρησιμοποιούν σαν προϊόντα για παραγωγή οικονομικού κέρδους. Η δράση τους, μάλιστα, αυτή αποτελεί και την αρχή στην αλυσίδα μίας ζωής για τα ζώα αιχμάλωτης, βασανιστικής και ανελεύθερης.
Η αντίληψη των κυνηγών ότι τα μη ανθρώπινα όντα είναι κατώτερα από τους ίδιους και άρα δεν είναι υποκείμενα ζωής και εγγενούς αξίας μας θυμίζει άλλες εποχές δουλοκρατείας. Οι δούλοι/ες τότε αντιμετωπίζονταν ως “λιγότερο άνθρωποι” και εξομειώνονταν με τα άλλα μη ανθρώπινα ζώα ερχόμενοι/ες/α αντιμέτωποι/ες/α με τις ίδιες συνέπειες με αυτά, δηλαδή τα αφεντικά τους τους/τις/α μάρκαραν, τους ευνούχιζαν και τις/τους/τα κρατούσαν αλυσοδεμένους/ες/α. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως είναι το ότι αυτή η υποτιμητική αντιμετώπιση των σκλάβων μιμούνταν την ήδη εδραιωμένη πρακτική του ανθρώπου απέναντι στα ζώα, τα οποία πρώτα απ’ όλα ήταν αποδέκτες μιας τέτοιας συμπεριφοράς, ακριβώς επειδή θεωρούνταν “κατώτερη μορφή ζωής” προορισμένη για κάθε είδους εκμετάλλευση.
Ο σύγχρονος πολιτισμός θέτοντας στο επίκεντρο την ανθρώπινη ύπαρξη και τις ανάγκες της, μας φέρνει αντιμέτωπα με μια άβολη αλήθεια, ότι αυτός έχει οικοδομηθεί πάνω στις εκατόμβες μη ανθρώπινων ζώων. Η συνειδητοποίηση ότι το θεμέλιο του βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εφαρμογή της βαναυσότητας πάνω στα όντα αυτά, αλλά και στη φύση που μας περιβάλει γενικότερα, δεν μας αφήνει άλλη επιλογή από το να εναντιωθούμε σ’ αυτόν τον πολιτισμό και τις αξίες του. Ειδικότερα, σήμερα η χρήση των μη ανθρώπινων ζώων έχει πάρει τις μέγιστες δυνατές διαστάσεις της και τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, όπως το κυνήγι και το ψάρεμα- που από μόνα τους στηρίζουν μία τεράστια βιομηχανία παραγωγής του αντίστοιχου εξοπλισμού-, η βιομηχανία κρέατος, γάλακτος, αυγών, γούνας, οι ιχθυοκαλλιέργειες, τα τσίρκο, οι ζωολογικοί κήποι, οι αγορές άγριων ζώων, τα πειράματα στα ζώα για ιατρικούς, ερευνητικούς λόγους, για την παραγωγή καλλυντικών, καθαριστικών, όπλων, δηλητηρίων κτλ.
Όλοι οι τρόποι εκμετάλλευσης των μη ανθρώπινων ζώων είναι παντελώς αποκρουστικοί σ’ εμάς και δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να σταματήσουν. Τασσόμαστε επίσης αλληλέγγυα σε κάθε πράξη αντίστασης απέναντι σε κυνηγούς, ψαράδες και άλλους δολοφόνους – βασανιστές ζώων και θα προτάσσουμε ολικοαπελευθερωτικούς αγώνες για ένα κόσμο που θα αφουγκράζεται και θα συναισθάνεται τις ανάγκες όλων μας -ανθρώπινων και μη ζώων.
Στηρίζουμε το κάλεσμα της Aνοιχτής Aντισπισιστικής Συνέλευσης που (σε συνέχεια του προηγούμενου καλέσματος) έχει προγραμματιστεί για την Τετάρτη 27.1.2021 στη ΦΕΠΑ με θέμα το συντονισμό δράσεων στο πλαίσιο αλληλεγγύης για τα αντισπισιστά Δ. και Θ.
ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ Δ. ΚΑΙ Θ.
ΚΑΝΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΠΑΡΑΣΙΤΑ – Αναρχική Συλλογικότητα για την Ολική Απελευθέρωση