19-01-2021
Αναδημοσίευση από site αντιπληροφόρησης.
” ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΩΣ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ.
Στις 26/12/18 στην περιοχή της Εύβοιας τα συντρόφια Δ. και Θ. που μάχονται ενάντια στην εκμετάλλευση των ζώων, ενεπλάκησαν με κυνηγό στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν την δολοφονία μη ανθρώπινων ζώων. Η διαμάχη που υπήρξε εκείνη την ώρα με τον κυνηγό είχε σαν αποτέλεσμα η κυνηγετική του καραμπίνα να πεταχτεί μέσα στο δάσος. Τα συντρόφια στην προσπάθεια τους να διαφύγουν εγκλωβίστηκαν στην διαδρομή απο οχήματα της αστυνομίας όπου και συνελήφθησαν. Οι κατηγορίες για τις οποίες διώκονται είναι αυτή της ληστείας που αποτελεί κακούργημα (λόγω του χαμένου κυνηγετικού όπλου) και της κλοπής κινητού. Η δίκη τους έπειτα απο δύο χρόνια ορίστηκε στις 28/1/21 στο Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων στη Χαλκίδα. Με αφορμή την υπόθεσή τους έχουν συσπειρωθεί διάφοροι κυνηγετικοί σύλλογοι, με ενδεικτικό παράδειγμα τον τοπικό κυνηγετικό σύλλογο της Ιστιαίας καθώς και τη Δ’ Κυνηγετική Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδος (Δ’ ΚΟΣΕ) οι οποίοι έχουν αναλάβει τα νομικά έξοδα και την εκπροσώπηση της υπόθεσης ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία των ‘’δραστών’’. Οφείλουμε να σταθούμε έμπρακτα αλληλέγγυα τόσο στα δύο συντρόφια, όσο και σε κάθε άτομο ανθρώπινο ή μη που μάχεται για να απεγκλωβίσει από τα δεσμά της κυριαρχίας το ίδιο ή κάποιο άλλο. Να μην χαρίσουμε σε κανένα κυνηγό, ψαρά, σφαγέα, γουναρά, φιλήσυχο πολίτη και οποιονδήποτε άλλο λεηλατεί τη φύση και τα ζώα, ούτε σπιθαμή από την άγρια ζώη και την ελευθερία.
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου διώκονται ποινικά άτομα που προσπάθησαν να αποτρέψουν τη δολοφονία μη ανθρώπινων ζώων καθώς αντιλαμβάνονται ότι τα ζώα δεν είναι μέσα ψυχαγωγίας ή εργαλεία για ανθρώπινη χρήση. Ο κρατικός μηχανισμός έχει θεσπίσει νόμους υπέρ του κυνηγιού χαρακτηρίζοντάς το ως ψυχαγωγική αθλητική δραστηριότητα, η οποία επιτρέπει να δολοφονούνται μη ανθρώπινα ζώα με πρόσχημα την διαχείριση και προστασία της άγριας χλωρίδας και πανίδας, κατηγοριοποιώντας τα σε θηρεύσιμα και μη είδη, σε προστατευόμενα και μη είδη, ενώ όταν κριθεί “απαραίτητο” πολλά ζώα που δεν ανήκουν στην κατηγορία θηρεύσιμων ειδών δολοφονούνται για διδακτικούς και εργαστηριακούς σκοπούς εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ή για τον εμπλουτισμό μουσείων.
Βέβαια καθόλου εντύπωση δεν μας κάνουν τα παραπάνω, καθώς είναι γνωστή η στοργική σχέση που υπάρχει μεταξύ κράτους, επιστήμης, κυνηγετικών ομοσποδιών και συλλόγων. Εν μέσω πανδημίας κατά τη διάρκεια καραντίνας και ενώ για την πλειοψηφία ίσχυε το αυταρχικό μέτρο της απαγόρευσης μετακινήσεων, πολλοί κυνηγετικοί συλλόγοι απαίτησαν την παύση αναστολής του “χόμπι” τους και επιτράπηκε τελικά για ένα διάστημα σε κυνηγούς ξηράς και θάλασσας να δολοφονούν ανενόχλητοι ζώα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και το κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων ΑΝΙΜΑ που χρόνια τώρα λειτουργεί ως ξέπλυμα για κυνηγούς και θηροφύλακες, συνεργάζεται με συλλόγους και ομοσπονδίες και τάσσεται κατά του “παράνομου” κυνηγιού . Ενώ περιθάλπει τραυματισμένα ζώα, που πολλές φορές είναι θύματα των ίδιων των κυνηγών, στη συνέχεια τα απελευθερώνει μαζί με τους “ευσυνείδητους νόμιμους” κυνηγούς, συμβάλλοντας έτσι στην υποτιθέμενη προστασία της χλωρίδας και πανίδας. Οι κυνηγοί δεν έχουν διστάσει ακόμα και να προσηλυτίσουν παιδιά σε δημοτικά σχολεία μέσα από μαθήματα “φιλοζωίας” και “προστασίας περιβάλλοντος” έτσι ώστε να βγεί μία νέα γενιά κυνηγών που θα βοηθήσει στη διαιώνιση και διατήρηση της “ψυχαγωγικής” τους δραστηριότητας και των οικονομικών συμφερόντων τους.
Τα τελευταία χρόνια επίσης, βλέπουμε να ενισχύεται το κυνήγι ενήλικων αλεπούδων έναντι αμοιβής (50€ ανά αλεπού) σε κυνηγούς και θηροφύλακες. Με εγκύκλιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και σε αγαστή συνεργασία με κτηνιατρικούς φορείς, έχει θανατωθεί μεγάλος αριθμός υγειών αλεπούδων στο πλαίσιο προγράμματος εμβολιασμούτων κόκκινων αλεπούδων κατά της λύσσας, με σκοπό την εργαστηριακή εξέταση για τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας του εμβολιασμού, παρόλο που το τελευταίο κρούσμα λύσσας καταγράφηκε το 2014.
Βλέπουμε επίσης να παραδίδονται χιλιάδες στρέμματα πλούσιων δασικών εκτάσεων στα χέρια των κυνηγών και να παίρνουν τη μορφή ελεγχόμενων κυνηγετικών περιοχών (ΕΚΠ), όπου με τη συνοδεία δασικών υπαλλήλων και την καταβολή αντιτίμου, μπορούν να εξασκούν το αγαπημένο τους “άθλημα” με στόχο την άγρια ζωή, ενώ ταυτόχρονα οι ΕΚΠ χρησιμοποιούνται για την εκγύμναση και τη διεξαγωγή αγώνων κυνηγετικών ικανοτήτων των κυνηγετικών σκυλιών. Η εμπορευματοποίηση της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό της νοοτροπίας των κυνηγών, καθώς χρησιμοποιούν ιδιωτικά ή κρατικά εκτροφεία, από τα οποία απελευθερώνουν ζώα για να αυξηθεί ο αριθμός των θηραμάτων τους, “χαρίζοντάς” τους λίγο χρόνο ελευθερίας μέχρι να τα εκτελέσουν. Eπιπλέον, τα σκυλιά που χρησιμοποιούνται σαν εργαλεία απο τους κυνηγούς για να πιάσουν την λεία τους, τα οποία προέρχονται επίσης από εκτροφεία, αφού γεράσουν, τραυματιστούν ή αρρωστήσουν εγκαταλείπονται ή εκτελούνται καθώς αποτελούν άχρηστα πλέον “αντικείμενα”. Για αυτό το λόγο, οι περισσότεροι κυνηγοί επιλέγουν τη χρήση κολλάρων εντοπισμού και όχι το τσιπάρισμα για να μπορέσουν να τα ξεφορτωθούν χωρίς κυρώσεις.
Διανύουμε μια περίοδο όπου τα οικοσυστήματα λεηλατούνται με εντατικούς ρυθμούς. Η εξάπλωση των βιομηχανιών, τα οδικά δίκτυα, η ανάπτυξη της τεχνολογίας, οι εξορυκτικές διαδικασίες καθώς και η δημιουργία των υποτιθέμενων πράσινων δομών παραγωγής ενέργειας, αποτελούν κύριες αιτίες όπου διάφορα είδη ζώων εκδιώκονται απο το φυσικό τους περιβάλλον ή κάνουν δυσκολότερη την επιβίωσή τους. Η διάνοιξη δρόμων σε περιοχές που παλαιότερα ήταν δύσβατες έχουν δώσει την δυνατότητα για την δημιουργία νέων περιοχών για κυνήγι κάνοντας ορατό ότι όπου δεν έχει φτάσει ακόμα η βιομηχανική δραστηριότητα εμφανίζονται οι κυνηγοί. Επιπλέον, η ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην ενίσχυση του κυνηγιου. Νέα αποτελεσματικότερα όπλα, ραντάρ νυκτός, ελκυστικά φώτα, κασετόφωνα προσέλκυσης θηραμάτων με μιμητικές φωνές, υπερσύγχρονα αμάξια, κολλάρα εντοπισμού κυνηγετικών σκύλων και ομοιώματα, κάνουν το έργο τους πιο αποδοτικό οδηγώντας ολόκληρους πληθυσμούς σε αφανισμό, ενώ το αποτύπωμα μολύβδου που μένει από τα σκάγια των όπλων μετά από κάθε “εξόρμηση” και καταλήγει στη φύση, αποτελεί κίνδυνο μόλυνσης – δηλητηρίασης τόσο για τα μη ανθρώπινα όσο και για τα ανθρώπινα ζώα. Υπολογίζεται ότι κάθε κυνηγός καταναλώνει 5 φυσίγγια σε κάθε κυνήγι, που το καθένα περιέχει 35 γραμμάρια μολύβδου.
Συχνά χρησιμοποιείται το επιχείρημα πως το κυνήγι αποτελεί μια αναγκαία δραστηριότητα για την οικολογική ισορροπία περιοχών. Στον αντίποδα αυτού σε παγκόσμιο επίπεδο παρατηρείται ραγδαία μείωση του αριθμού συγκεκριμένων ζώων τα οποία πολλές φορές οδηγούνται ακόμα και στην εξαφάνιση σαν είδος απο το συγκεκριμένο “χόμπι”. Διάφορα είδη ελεφάντων (οι οποίοι κυνηγιούνται κυρίως για τους χαυλιόδοντες τους), ρινόκερων (για το κερατό τους), τίγρεις, λιοντάρια, λύκοι, ιπποπόταμοι, καρχαρίες, αποτελούν λίγα μόνο απο τα είδη που τελούν υπό εξαφάνιση καθώς δολοφονούνται κατά χιλιάδες για να αποτελέσουν τρόπαια των κυνηγών. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα διάφορα κράτη επικυρήσσουν ζώα έναντι αμοιβής για όποιον τα σκοτώσει. Σε ελλαδικό επίπεδο οι λύκοι, τα τσακάλια, τα ελάφια , τα κρι-κρι έχουν πληθυσμιακά μειωθεί κατά πολύ, είτε λόγω κτηνοτρόφων, είτε λόγω κυνηγών που τα σκοτώνουν απλά για να περάσουν μια περιπετειώδη μέρα στην φύση. Επίσης πολλά είδη αποδημητικών πτηνών που διαμένουν για κάποιες μέρες σε φυσικούς βιοτόπους καταλήγουν νεκρά ή σοβαρά τραυματισμένα απο τις σφαίρες των κυνηγών.
Απο όλα τα παραπάνω βλέπουμε ξεκάθαρα πως το κυνήγι δεν σχετίζεται με κάποιου είδους αναγκαιότητα ή προστασία της άγριας ζωής, αλλά ενισχύεται με την ανάπτυξη του τεχνοβιομηχανικού συστήματος και δικαιολογείται στην βάση της ανωτερότητας του ανθρώπινου είδους έναντι των άλλων.
Στο πρόσωπο των περισσότερων κυνηγών διακρίνεται άλλη μια μορφή εξουσιαστικού προτύπου που κυριαρχεί στο σήμερα, αυτού της πατριαρχίας. Ο άντρας μέσω του κυνηγιού (αν και ορισμένες φορές επιτελείται και από γυναίκες) επιβεβαίωνει και ενισχύει την αρρενωπότητα του, έχει την δύναμη να επιβληθεί και να κυριαρχήσει φτάνοντας ως την αιχμαλωσία, τον βασανισμό και την δολοφονία των μη ανθρώπινων ζώων. Χιλιάδες φωτογραφίες ανεβαίνουν καθημερινα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τους κυνηγούς να επιδεικνύουν τα δολοφονημένα ζώα ως ένδειξη κατορθώματος και ως μια έκφραση ανωτερότητας. Δεν λείπουν βέβαια και οι φορές που το μίσος τους επεκτείνεται και στα ανθρώπινα ζώα. Οι πρόσφατες εικόνες κυνηγών που τους δείχνουν να ποζάρουν στις πρώτες γραμμές των συνόρων, με λεία αυτή τη φορά τους μετανάστες, δείχνουν με αυτόν τον τρόπο ότι ο ρατσισμός αποτελεί κύριο στοιχείο της συμπεριφοράς τους. Το ιδεολόγημα που κατατάσσει τους ανθρώπους σε κατώτερους και ανώτερους, σε ξένους και καθαρόαιμους, σε χρήσιμους και άχρηστους επεκτείνεται και στα ζώα, δικαιολογώντας έτσι τον βασανισμό και την κακοποίησή τους από το ιεραχικά ανώτερο ανθρώπινο είδος.
Ο σπισισμός αποτελεί κύριο στοιχείο των σύγχρονων κοινωνιών. Ο άνθρωπος εξαρτημένος πλήρως απο την πολιτισμένη εξουσιαστική κοινωνική δόμηση φαίνεται να είναι πιο αποξενωμένος απο ποτέ από την φύση. Τα κράτη παίζουν κομβικό ρόλο σε αυτό, αφού προωθούν την εκμετάλλευση και την καταστροφή του φυσικού κόσμου και των οικοσυστημάτων στο βωμό της εξουσίας και του κέρδους. Η απελευθέρωση των μη ανθρώπινων ζώων, του ανθρώπου και της γης είναι αλληλένδετη και προϋποθέτει τον αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία. Αν δεν αντιληφθούμε ότι η άγρια ζωή και η φύση έχουν φτάσει σε οριακό σημείο για την επιβίωσή τους λόγω των κρατικών στρατηγικών, είμαστε καταδικασμένα να οριοθετούμε τους εαυτούς μας σε αγώνες ανθρωποκεντρικούς που κλείνουν τα μάτια στα καταπιεσμένα άτομα που είναι φυλακισμένα στα πειραματικά εργαστήρια, στις φάρμες, στις ιχθυοκαλλιέργειες, στα εκτροφεία, στους ζωολογικούς κήπους, σε αυτά που πέφτουν νεκρά απο τα σκάγια των κυνηγών και σε όλα όσα αποτελούν τους αναλώσιμους αυτού του κόσμου.
Αντιλαμβανόμαστε την διώξη των Δ. και Θ. ως πολιτική, καθώς μια πράξη αποτροπής της δολοφονίας ενός ζώου αποτελεί μια κίνηση απελευθέρωσης και εντάσσεται στον ευρύτερο αγώνα ενάντια στην εξουσιά και τον ανθρωποκεντρισμό.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΖΩΩΝ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ Δ. ΚΑΙ Θ.
Αντισπισιστική Συνέλευση
antispe_action@riseup.net ”