17/03/2023
Αναδημοσίευση από ιστοσελίδα αντιπληροφόρησης.
Με αφορμή την έκθεση κυνηγεσίας 31/3,1/4 και 2/4 η οποία θα διεξαχθεί στον χώρο του MEC Παιανίας, καλούμε σε κουβέντα την Κυριακή 19/3 ώρα 19.30 στο θεατράκι στην πλατεία Πρωτομαγιάς, με σκοπό την διάχυση του λόγου και των δράσεων ενάντια στο κυνήγι.
Στην δύση, όπου το κυνήγι είναι μια καθαρά ατομοκεντρική εξουσιαστική δραστηριότητα κυρίως λευκών πλουσίων, όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά σύνολα αρχίζουν να αναγνωρίζουν την κυνηγετική δραστηριότητα ως μια δολοφονική πράξη. Από ομάδες σαμποτάζ κυνηγιού μέχρι βίγκαν ομάδες ειρηνικών διαμαρτυριών, το κυνήγι βάλλεται. Παρόλα αυτά, το κυνήγι συνεχίζει να χρηματοδοτείται από το κράτος και εταιρίες συνεχώς παράγουν νέα όπλα και τεχνολογίες κυνηγιού. Παράλληλα, τα Υπουργεία κατά καιρούς «επικηρύσσουν» ορισμένα ζώα, δίνοντας χρηματική ανταμοιβή σε όσους φέρνουν νεκρά, υποτίθεται για επιστημονικούς λόγους, όπως για τη μελέτη των ποσοστών της λύσσας. Στην πραγματικότητα, με αυτόν τον τρόπο ενισχύεται έμμεσα το ισχυρό λόμπι των κυνηγών και τονίζεται η αδιαφορία για ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας των ζώων.
Σε αυτό το πλαίσιο, στην Ελλάδα, η οργάνωση «Κυνηγεσία» από τη μία διοργανώνει μεγάλες εκδηλώσεις με εκθέσεις οπλισμού, σεμινάρια, ομιλίες κτλ, από την άλλη αναγνωρίζει ότι αρχίζει να απειλείται. Οι διοργανωτές, στο κάλεσμά τους στην έκθεση κυνηγιού, αναφέρονται συγκεκριμένα στην στοχοποίηση τους από ομάδες και οργανώσεις που υπερασπίζονται τα μη ανθρώπινα ζώα και την άγρια φύση, αποκαλώντας τους εχθρούς της «θήρας». Επίσης, τονίζουν πως η φετινή εκδήλωση θα αποτελέσει μια επίδειξη δύναμης προς αυτούς τους εχθρούς, ενώ ταυτόχρονα προσκαλούν δημόσια και πολιτικά πρόσωπα να πλαισιώσουν την εκδήλωση τους.
Ας γίνουμε πραγματική απειλή, εμπόδιο στα σχέδιά τους. Καλούμε σε κουβέντα με σκοπό να συνδιαμορφώσουμε τις δράσεις μας ενάντια στο κυνήγι και τους υποστηρικτές του. Ό,τι επιχειρήματα και να χρησιμοποιούν οι κυνηγοί για να υποστηρίξουν το δολοφονικό χόμπυ τους, είναι προφανές πως κυνηγούν και σκοτώνουν ζώα για την προσωπική τους ευχαρίστηση.
Κυνηγοί «προστάτες των ζώων»
Με εντελώς ανθρωποκεντρικά κριτήρια, όπως βάσει της δήθεν βλάβης σε σοδειές και κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, κατά διαστήματα πληθαίνουν αιτήματα για «απελευθέρωση» του κυνηγιού ορισμένων ζώων. Τελευταία στο στόχαστρο έχουν μπει τα αγριογούρουνα τα οποία κατηγορούνται για το ότι… είναι πάρα πολλά (!) και με ευγονικά αυθαίρετα κριτήρια πρέπει να μειωθούν, δηλαδή να δολοφονηθούν μαζικά. Άλλες φορές, στο στόχαστρο μπαίνουν οι λύκοι, οι οποίοι σκιαγραφούνται σαν σατανικά πλάσματα, δηλαδή τους αποδίδονται ανθρώπινοι χαρακτηρισμοί για να δικαιολογηθεί η εξόντωση τους. Η ύπαρξη κάθε ξεχωριστού λύκου ή αγριογούρουνου, οποιαδήποτε ηλικίας και σε οποιοιδήποτε τόπο και αν κατοικεί, γενικεύεται και απροσωποποιείται. Θέλουν να ξεχάσουμε πως κάθε ζώο έχει προσωπικότητα, επιθυμίες, ανάγκες, μια δική του ζωή που θέλει να ζήσει και απολαύσει. Θέλουν να βλέπουμε τα ζώα ως πρόβλημα/ εχθρούς/ νούμερα. Θέλουν να παραβλέψουμε πως τα δάση, όπου αυτά μπορούν να ευημερούν, όλο και αποψιλώνονται, οπότε είναι λογικό να πλησιάζουν της ανθρώπινες κατοικίες. Με τέτοιες μεθοδευμένες «εκκλήσεις» στα ΜΜΕ επιδιώκουν να κερδίσουν τη δυνατότητα να κυνηγούν με λιγότερους περιορισμούς , αλλά και να θεωρούνται «ήρωες» που προστατεύουν τα ανθρώπινα χωριά από «επικίνδυνα» ζώα.
Στην ίδια λογική , ορισμένοι κυνηγοί παινεύονται πως ενδιαφέρονται διακαώς για την «ισορροπία» στην «φύση», όπου «φύση» εννοούν το πεδίο βολής τους. Ισχυρίζονται πως με την δράση τους προσέχουν να διατηρούν τα νούμερα των άγριων ζώων σε τέτοια «επίπεδα», ούτως ώστε να μην εξαφανιστούν. Για παράδειγμα: μεριμνούν για την προστασία των πληθυσμών των αλεπούδων, επειδή «θέλουν» να υπάρχουν αρκετές αλεπούδες, για να… μπορούν να κυνηγούν αλεπούδες (!). Είναι φανερό πως αυτό το σκεπτικό είναι μια αλαζονική υπολογιστική τακτική και όχι μια «αγάπη για τη φύση». Πρόκειται για ένα επιχείρημα ηθικότητας του «φαίνεσθαι», δηλαδή δεν υπάρχει κανένα πραγματικό ηθικό ενδιαφέρον, συμπόνια για τα ζώα καθαυτά, αλλά οι πράξεις των κυνηγών κινητοποιούνται από εγωιστικά κίνητρα. Οπότε (αν θεωρήσουμε πως όντως μεριμνούν για τους «πληθυσμούς» των ζώων και δεν παρασύρονται από την δολοφονική επιθυμία σε τέτοιο βαθμό ώστε να ξεχνάνε καθετί άλλο), το κίνητρο πίσω από την πράξη «συντήρησης» του πληθυσμού είναι το προσωπικό κέρδος.
Κυνηγοί «προστάτες των δασών»
Ενώ οι κυνηγοί αυτοπροβάλλονται ως φυσιολάτρεις και φιλόζωοι, επειδή η δράση τους εμπεριέχει κάποια δήθεν «επαφή με την φύση» και την συντροφιά ειδικά εκπαιδευμένων σκυλιών , η πραγματικότητα πολύ απέχει από αυτό. Από την μία, τα σκυλιά και τα γεράκια που χρησιμοποιούν ως θηρευτές, συνήθως περνάνε από βάναυση εκπαίδευση, ουσιαστικά κακοποίηση και πολλές ώρες καθημερινού εγκλεισμού σε κακές συνθήκες. Μάλιστα, όταν πια δεν τους είναι χρήσιμα, τα εγκαταλείπουν ή και τα θανατώνουν.
Από την άλλη ό,τι έχει απομείνει από την «άγρια ζωή» καταδιώκεται, τρομοκρατείται, τραυματίζεται και θανατώνεται. Όσα μη ανθρώπινα ζώα έχουν απομείνει ελευθέρα στο φυσικό τους περιβάλλον (και δεν ζουν ως έκθεμα σε ζωολογικούς ή μέσα σε ανθρωποκεντρικά δομημένα περιβάλλοντα) απειλούνται διαρκώς από την κυνηγετική δράση, που χωρίζει τις ζωές τους σε κυνηγετικές περιόδους. Έτσι, πέρα από τα ζώα που πέφτουν νεκρά κατά τη διάρκεια του κυνηγιού, όσα επιβιώνουν, τρομοκρατούνται από τον ήχο των όπλων αποπροσανατολίζονται και αφήνουν τις φωλιές τους. Επίσης, οι τόποι τους ρυπαίνονται από τα πλαστικά σκάγια και ό, τι αφήνουν πίσω τους οι δολοφόνοι- κυνηγοί. Επομένως, το κυνήγι σημαίνει καταστροφή και εξόντωση και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως δραστηριότητα που είναι σε αρμονία με τη «φύση».
Η «αγάπη» που επικαλούνται οι κυνηγοί είναι μια διαστρεβλωμένη χρήση της έννοιας «αγάπη» για να αποκρύψουν την εξουσιαστική σχέση, την βαθιά αδιαφορία για την ύπαρξη του άλλου προσώπου, του ζώου ως υποκειμένου.
Σε αυτό το σκεπτικό θα θέλαμε να σημειώσουμε και τον προβληματισμό μας για την σύμπραξη περιβαλλοντικών οργανώσεων με κυνηγούς με την δικαιολογία πως έχουν κοινό συμφέρον την προστασία του περιβάλλοντος. Όσο συνυπογράφονται κοινά ανακοινωθέν ή υποβάλλονται αγωγές κατά ανεμογεννητριών μαζί με κυνηγούς, τόσο η δράση τους ξεπλένεται. Δεν έχουμε καμία όρεξη να συζητήσουμε με τους κυνηγούς. Κάθε σύμπραξη είναι αναγνώριση και νομιμοποίηση της δομικά ανθρωποκεντρικής και βάναυσης πρακτικής τους.
Απειλούμενα είδη
Βεβαίως, η προστασία των «απειλούμενων ειδών» είναι ένα σημαντικό πεδίο μάχης, επειδή η διαφύλαξή αυτών των κοινοτήτων συνδέεται με την ευημερία πολλών ακόμα φυτών και ζώων, που συμβιώνουν στα οικοσυστήματα και αλληλεξαρτώνται. Συμπληρωματικά, έχουν καταστεί «απειλούμενα» ακριβώς λόγω της δολοφονικής μανίας κυνηγών και της εμπορικής φρενίτιδας επιχειρηματιών και καταναλωτών, που τα αντιμετωπίζουν ως πόρους κέρδους (δες π.χ. χαυλιόδοντες ελεφάντων, γούνες άγριων ζώων, συστατικά φαρμάκων… κ.α.) ή ως τρόπαια. Επίσης, απειλούνται λόγω τις καταστροφής του περιβάλλοντος τους από εστίες ανθρώπινης μόλυνσης, ή εξαιτίας της αστικής εξάπλωσης (δρόμοι, αιολικά εργοστάσια, ξενοδοχεία, καζίνο, εξοχικές βίλες κτλ) . Ωστόσο, είμαστε διστακτικές να προσεγγίσουμε πολιτικά οποιαδήποτε ομάδα πλασμάτων ως «είδη» και ακόμα περισσότερα άστοχο μας φαίνεται να προστατεύσουμε ζώα μόνο χάρη της ευαλωτότητάς τους. Δίνουμε αξία σε κάθε άτομο, σε κάθε μέρος του συνόλου, χωρίς να θεωρούμε πως κάποιο αφηρημένο «όλο» έχει μεγαλύτερη σημασία από τα μέλη του. Καθένα είναι ένα πρόσωπο που αξίζει να ζει ελεύθερο και με τους όρους που επιλέγει.
Αντισπισισμός και αναρχία: συνδέοντας τους αγώνες
Η επιβολή του ανθρώπου πάνω στα μη ανθρώπινα ζώα είναι ίσως η πιο συνηθισμένη και κανονικοποιημένη μορφή βίας. Συγκεκριμένα το κυνήγι, όντας ανέκαθεν μια επίδειξη εξουσίας της άρχουσας τάξης, έχει ιστορικό ρόλο στην επιβολή του ανθρώπου έναντι των μη ανθρώπινων ζώων. Η διακήρυξη ισχύος και αντρίλας είναι ένας βασικοί άξονες του κυνηγιού, κατά την διάρκεια του οποίου τα αγοράκια γίνονται άντρες εκτελώντας και ποζάροντας με τα άψυχα σώματα των ατόμων που έχουν δολοφονήσει.
Από τη μεριά μας, αντιλαμβανόμαστε τον Αναρχικό/Αντιεξουσιαστικό αγώνα υπό το πρίσμα της ολικής απελευθέρωσης και καλούμε άτομα και ομάδες που αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα του αντισπισιστικού λόγου και δράσεων, κατανοώντας τα ως αναπόσπαστα κομμάτια του αγώνα ενάντια σε κάθε καταπίεση.
Θεωρούμε το ανθρώπινο είδος ως ένα κομμάτι του οικοσυστήματος και όχι την κορυφή κάποιας υποτιθέμενης πυραμίδας αυτού, έτσι δεν αντιμετωπίζουμε τα ζώα και το φυσικό περιβάλλον ως πρώτη ύλη προς εκμετάλλευση ή ως πηγή παραγωγής και κέρδους. Συνεπώς, στεκόμαστε ενάντια στην εκμετάλλευση του φυσικού κόσμου και των μη ανθρώπινων ζώων από οποιαδήποτε σύστημα εξουσίας.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ, ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Τσουκνίδες, αναρχική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση.
